آخرین آمارها در کشور ما نشان می دهد نزدیک به ۱۲ میلیون نفر کاربر اینترنتی داریم ، بنابراین خالی از لطف نخواهد بود که نگاه گذرایی به برخی بلایای این فضای کاملا مجازی بیندازیم. شاید دیده باشید افرادی را که همواره در حال پرسه زدن در اینترنت اند و گاهی دیگران را آزار می دهند(مثلا با هک کردن یا چت ها) و یا گاه خودشان را اذیت می کنند.
به واقع فهرست بیماری های اینترنتی آنقدر مفصل و بلندبالا است که دور از ذهن به نظر می رسد. دور و بر خودتان کسی را پیدا کنید که کاربر حرفه ای، رایانه و به ویژه اینترنت باشد. اما به یکی از این بیماری ها دچار نباشد اکنون صادقانه اعتراف کنید: شما خودتان به کدام یک از این بیماری ها مبتلا شده اید؟
۱) خودگردی: خودگردی، نوعی بیماری اینترنتی است که مبتلایانش به طور پیاپی، نام خودشان را در اینترنت جست وجو می کنند و گفته می شود این بیماری به طور عمده در میان حضرات روشنفکر و روزنامه نگار و جماعت بلاگر دیده می شود.
مشاهدات نشان می دهد که برای دچار شدگان به این بیماری بسیار مهم است که چند نفر و از کجا به وبلاگ یا سایتشان لینک داده اند. آنها مرتب شمارنده سایتشان را کنترل می کنند و چک کردن نمودار تعداد بازدیدکنندگان، آنها را دچار اضطراب می کند.
۲) وبگردی: در واقع همان مشکلی است که بسیاری را نصف شب و البته خواب زده از رختخوابشان جدا می کند و پای موتور جست وجوگر گوگل می کشاند تا به چند سایت دیگر سر بزنند و احیانا دوستان و همکلاسی های قدیمی شان را در اینترنت بیابند.
۳) بلاگ افشانی: بلاگ افشانی یا خودافشاگری در وبلاگ معضل دیگری است که محققان از آن به عنوان یک بیماری حاد یاد می کنند. این گروه از مبتلایان، رازها و اسراری را که معمولا شخصی و خصوصی به شمار می روند، روی وبلاگ های شخصی شان برای عموم مردم افشا می کنند. دامنه این افشاگری بسیار گسترده است و از برملا کردن رازهای بی خطر تا انتشار عکس های خصوصی، آلبوم های خانوادگی، عکس های نامتعارف و شرح روابط خصوصی افراد، متفاوت است.
۴) ویکی پدیاگردی(دایرةالمعارف معتبر): ویکی پدیاگردی به معنای میل شدید افراد به استخراج معلومات مختلف از ویکی پدیا(دایرةالمعارف معتبر) و ویرایش و نگارش و حتی بیان آنها در مجامع گوناگون است. ابتلا به این بیماری آن قدر همه گیر شده که ویکی پدیا تصمیم دارد صفحه ای را برای سنجش میزان اعتیاد به خود برای کاربران اینترنت در نظر بگیرد.
۵) آشغال جمع کنی: آشغال جمع کنی یعنی گرایش به جمع آوری و بایگانی هر چیز به درد نخور، کهنه و بنجلی که روی اینترنت یافت می شود؛ از ترانه های عهد بوق گرفته تا بریده های اسکن شده روزنامه و البته در برخی موارد فروش این اقلام جمع آوری شده به خلایق هم دیده می شود!
۶) شکار عکس: در این بیماری، کاربر و یا همان بیمار اینترنتی علاقه شدیدی دارد که آلبوم عکس های اینترنتی افراد ناشناس را دید بزند و زیر و رو کند. این بیماران گرایش عجیبی به دیدن آلبوم عکس هایی دارند که تا به حال حتی یک بار هم آنها را ندیده اند.
۷) آزارگری: شاید بتوان این مورد را یک رفتار ضداجتماعی در جهان سایبر نامید. لابد تا به حال با هرزنامه هایی (SPAM) که مثل مور و ملخ از دیوار صندوق های پست الکترونیکی بالا می روند برخورد کرده اید. اسپم ها را امروزه به عنوان یک مزاحم می شناسند حال چنانچه فردی مانند یک اسپم، مزاحم زندگیتان در فضای مجازی شود در حقیقت به آزارگری سایبرنتیک پرداخته است!
۸) هرزه نگری: برخی بیماران هم هستند که به طرز وسواس گونه ای مرتب به سایت های غیراخلاقی سرک می کشند و آنها را کنترل می کنند.
آسیب شناسی اعتیاد اینترنتی: جهان مجازی ویژگی های منحصر به فردی دارد، ۲۴ ساعته و قابل دسترس است، کاربران آن به طور ناشناس می مانند(این ویژگی زمینه بسیاری از سوءاستفاده ها را فراهم می کند) ساده و کم هزینه است و … اتفاقا همین عوامل سبب استقبال کاربران بی شماری از این فضای مدرن شده است و همین قابلیت ها به گمان بسیاری از محققان زمینه را برای اعتیاد اینترنتی ایجاد می کند. البته نشانه های این گرایش مفرط ممکن است به آسانی نمایان نشود و به همین دلیل افرادی که به صورت همیشگی از اینترنت استفاده می کنند، بهتر است به طور مرتب تحت معاینه قرار بگیرند. همچنین کسانی که بیشتر اوقات روز را در اینترنت صرف می کنند باید میزان وابستگی شان تحت کنترل درآید تا چنانچه زمانی را که در نت می گذرانند افزایش پیدا کرد، زودتر برای درمان اقدام کنند.
آمار معتادان در ایران: بنا به گفته رییس انجمن جامعه شناسان ایران نزدیک به یک چهارم کاربران اینترنت در تهران به اینترنت اعتیاد دارند و این میزان بین سنین ۱۵ تا ۱۸ سالگی به اوج خود می رسد.
به گفته دکتر معید فربازدهی پایین، تاخیر در رسیدن به محل کار،عدم تحرک و چاقی، دردهای ناشی از استفاده از رایانه و اختلال در روابط اجتماعی فرد از شمار مواردی است که موضوع اعتیاد اینترنتی را مهم جلوه می دهند.
به واقع فهرست بیماری های اینترنتی آنقدر مفصل و بلندبالا است که دور از ذهن به نظر می رسد. دور و بر خودتان کسی را پیدا کنید که کاربر حرفه ای، رایانه و به ویژه اینترنت باشد. اما به یکی از این بیماری ها دچار نباشد اکنون صادقانه اعتراف کنید: شما خودتان به کدام یک از این بیماری ها مبتلا شده اید؟
۱) خودگردی: خودگردی، نوعی بیماری اینترنتی است که مبتلایانش به طور پیاپی، نام خودشان را در اینترنت جست وجو می کنند و گفته می شود این بیماری به طور عمده در میان حضرات روشنفکر و روزنامه نگار و جماعت بلاگر دیده می شود.
مشاهدات نشان می دهد که برای دچار شدگان به این بیماری بسیار مهم است که چند نفر و از کجا به وبلاگ یا سایتشان لینک داده اند. آنها مرتب شمارنده سایتشان را کنترل می کنند و چک کردن نمودار تعداد بازدیدکنندگان، آنها را دچار اضطراب می کند.
۲) وبگردی: در واقع همان مشکلی است که بسیاری را نصف شب و البته خواب زده از رختخوابشان جدا می کند و پای موتور جست وجوگر گوگل می کشاند تا به چند سایت دیگر سر بزنند و احیانا دوستان و همکلاسی های قدیمی شان را در اینترنت بیابند.
۳) بلاگ افشانی: بلاگ افشانی یا خودافشاگری در وبلاگ معضل دیگری است که محققان از آن به عنوان یک بیماری حاد یاد می کنند. این گروه از مبتلایان، رازها و اسراری را که معمولا شخصی و خصوصی به شمار می روند، روی وبلاگ های شخصی شان برای عموم مردم افشا می کنند. دامنه این افشاگری بسیار گسترده است و از برملا کردن رازهای بی خطر تا انتشار عکس های خصوصی، آلبوم های خانوادگی، عکس های نامتعارف و شرح روابط خصوصی افراد، متفاوت است.
۴) ویکی پدیاگردی(دایرةالمعارف معتبر): ویکی پدیاگردی به معنای میل شدید افراد به استخراج معلومات مختلف از ویکی پدیا(دایرةالمعارف معتبر) و ویرایش و نگارش و حتی بیان آنها در مجامع گوناگون است. ابتلا به این بیماری آن قدر همه گیر شده که ویکی پدیا تصمیم دارد صفحه ای را برای سنجش میزان اعتیاد به خود برای کاربران اینترنت در نظر بگیرد.
۵) آشغال جمع کنی: آشغال جمع کنی یعنی گرایش به جمع آوری و بایگانی هر چیز به درد نخور، کهنه و بنجلی که روی اینترنت یافت می شود؛ از ترانه های عهد بوق گرفته تا بریده های اسکن شده روزنامه و البته در برخی موارد فروش این اقلام جمع آوری شده به خلایق هم دیده می شود!
۶) شکار عکس: در این بیماری، کاربر و یا همان بیمار اینترنتی علاقه شدیدی دارد که آلبوم عکس های اینترنتی افراد ناشناس را دید بزند و زیر و رو کند. این بیماران گرایش عجیبی به دیدن آلبوم عکس هایی دارند که تا به حال حتی یک بار هم آنها را ندیده اند.
۷) آزارگری: شاید بتوان این مورد را یک رفتار ضداجتماعی در جهان سایبر نامید. لابد تا به حال با هرزنامه هایی (SPAM) که مثل مور و ملخ از دیوار صندوق های پست الکترونیکی بالا می روند برخورد کرده اید. اسپم ها را امروزه به عنوان یک مزاحم می شناسند حال چنانچه فردی مانند یک اسپم، مزاحم زندگیتان در فضای مجازی شود در حقیقت به آزارگری سایبرنتیک پرداخته است!
۸) هرزه نگری: برخی بیماران هم هستند که به طرز وسواس گونه ای مرتب به سایت های غیراخلاقی سرک می کشند و آنها را کنترل می کنند.
آسیب شناسی اعتیاد اینترنتی: جهان مجازی ویژگی های منحصر به فردی دارد، ۲۴ ساعته و قابل دسترس است، کاربران آن به طور ناشناس می مانند(این ویژگی زمینه بسیاری از سوءاستفاده ها را فراهم می کند) ساده و کم هزینه است و … اتفاقا همین عوامل سبب استقبال کاربران بی شماری از این فضای مدرن شده است و همین قابلیت ها به گمان بسیاری از محققان زمینه را برای اعتیاد اینترنتی ایجاد می کند. البته نشانه های این گرایش مفرط ممکن است به آسانی نمایان نشود و به همین دلیل افرادی که به صورت همیشگی از اینترنت استفاده می کنند، بهتر است به طور مرتب تحت معاینه قرار بگیرند. همچنین کسانی که بیشتر اوقات روز را در اینترنت صرف می کنند باید میزان وابستگی شان تحت کنترل درآید تا چنانچه زمانی را که در نت می گذرانند افزایش پیدا کرد، زودتر برای درمان اقدام کنند.
آمار معتادان در ایران: بنا به گفته رییس انجمن جامعه شناسان ایران نزدیک به یک چهارم کاربران اینترنت در تهران به اینترنت اعتیاد دارند و این میزان بین سنین ۱۵ تا ۱۸ سالگی به اوج خود می رسد.
به گفته دکتر معید فربازدهی پایین، تاخیر در رسیدن به محل کار،عدم تحرک و چاقی، دردهای ناشی از استفاده از رایانه و اختلال در روابط اجتماعی فرد از شمار مواردی است که موضوع اعتیاد اینترنتی را مهم جلوه می دهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر