تاریخچه ی علامت @

علامت @، از سال 1972، كه ري تاملينسون Ray
Tomlinson ، آن را، به عنوان جداگري در
نشاني‌هاي پست الكترونيك به كار برد،
جزئي مهم از اينترنت و يكي از
طلايه‌داران آن گرديد. با نگاهي به
نظرات گيج‌كننده‌اي كه گاه به گاه در
گروههاي خبري (newsgroup ) مختلف منعكس
مي‌شود مي‌توان فهميد كه بزرگترين
مشكل بيشتر كاربران شبكه، اين است كه آن
را چه بنامند. عجيب نيست كه به غير از
كساني كه به دفترداري، فاكتورنويسي و
زمينه‌هاي وابسته مشغولند، تعداد كمي
بطور مرتب از آن استفاده مي‌كنند.
تعداد كمتري هم، به دنبال نامي، چيزي
مثل
حرفي كه دورش يك خط گرد است
، براي آن بوده‌اند.در واقع، تاريخ
استفاده @ در تجارت، به اواخر قرون
وسطي، باز مي‌گردد. يك مدرس ايتاليايي،
به نام جورجيو استبايل Giorgio Stabile ، استاد
تاريخ علم La Sapienza University ، اخيرا ادعا
كرده كه شواهدي، دال بر استفاده آن در
اسناد تجار فلورانس Florentine حدود 500 سال
پيش، يافته است. در آن زمان، نماد
آمفورا (amphora = مقياسي برابر با ظرفيت يك
خمره سفالي معمول آن زمان، كه براي حمل
و نقل غلات و مايعات، در مديترانه، به
كار مي‌رفت، معادل يك‌سيم بشكه {barrel })
بود. اين علامت، يك A (نماد آمفورا)
دستنويس بود، كه به آن اضافات تزئيني
دستخط خاص فلورانس نيز، افزوده شده
بود.قبلا تصور مي‌شد، كه اين علامت
مخفف كلمه ad لاتين، به معناي
به، به سمت، در

است به همين سبب، در خط سرهم انگليسي،
خط عمودي d به سمت چپ مي‌چرخيد، و
پيرامون a كشيده مي‌شد، تا سرانجام،
بخش پائينترش به a پيوسته، نمادي را
ايجاد مي‌كرد.اين نماد، صرف‌نظر از
خاستگاهش، ظاهرا خيلي زود در اروپاي
شمالي، معناي جديدش،
به بهاي
، را اختيار كرد. و استفاده از آن، در
صورت‌حسابها، به عنوان قيمت واحد
چيزي، باب شد (
3 yds of lace for my lady @ 1/4d a yard
).چون @ در تجارت استفاده مي‌شد، از سال
1880 به اين طرف، در صفحه‌كليد
ماشين‌تحريرها، جاي داده شد. جالب
اينكه، به عقيده بعضي از طراحان ، اين
علامت آنقدر مهم نبود كه در
ماشين‌تحريرهاي اوليه، جاي داده شود
(تا سال 3781، نه صفحه‌كليد Sholes ، آن را
داشت، و نه صفحه‌كليد Caligraph ، به جاي آن

را داشتند). بعدها جزئي از صفحه كليد
استاندارد شد، ودر دهه شصت، جزء مجموعه
كاراكترهاي EBCDIC و ASCII استاندارد
كامپيوتر شد. از آن پس، و بويژه به دليل
رواجش در اينترنت، به همه جاي دنياي
شبكه‌كاري شده، حتي به زبانهايي مثل
عربي، تاميل و ژاپني، كه از الفباي
لاتين استفاده نمي‌كنند، نفوذ
كرد.بحثي روي ليست بحث LINGUIST، در مورد
نامهاي @، در زبانهاي مختلف، حقايق
زيادي را آشكار مي‌كند. بعضي تنها at (=
به نرخ) انگليسي را، به زبان بومي خود
ترجمه كرده‌اند. جالب اينكه، تقريبا در
همه زبانها، نامهاي عاميانه‌اي، با
منشاء حيواني يا غذايي، براي آن
ساخته‌اند.در آلماني، اغلب Klammeraffe (=
ميمون عنكبوتي)، ناميده مي‌شود
(مي‌توانيد دم اين ميمون را مجسم كنيد)،
معناي تصويري اين كلمه بسيار شبيه leech
انگليسي است (He grips like a leech ). در زبان
دانماركي grisehale (= دم خوك) هست، (مثل زبان
نروژي)، ولي معمولا a=) snabel a خرطوم‌دار)
به كار مي‌رود، مثل آني كه در زبان
سوئدي هست، و از طرف شوراي زبان سوئدي
پيشنهاد شده است. زبان هلندي apestaart يا
apestaartje (= دم ميمون {je = ك [واژه تصغيري]})
را دارد، كه در زبان فريزي به شكل apesturtsje
و در زبان سوئدي و فنلاندي به شكل apinanhanta
ديده مي‌شود. در زبان فنلاندي kissanhäntä (=
دم گربه)، و از آن عجيبتر miukumauku (= علامت
ميوميو) هم هست. در زبان مجاري kukac (=كرم
كرمينه)، در زبان روسي سگ كوچك، در زبان
صربي majmun (=ميمون)، و در زبان بلغاري
اصطلاحي مشابه آن هست. زبانهاي
اسپانيايي و پرتغالي هر دو arroba دارند،
كه از واحد وزن يا حجمي، كه به گفته
استاد استبايل خويشاوندي نزديكي با
آمفورا دارد، مشتق شده است. در زبان
تايلندي به آن
حرف كرم‌سان وول‌زننده

مي‌گويند. چكها اغلب آن را zavin