اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی اضطراب یک واکنش طبیعی است که به مردم کمک می کند تا از عهده استرس مربوط به زندگی روزانه و موقعیت های سخت برآیند. هر چند، هنگامیکه در زندگی روزمره اضطراب غیر منطقی و زیاد شود، به یک اختلال تبدیل می گردد. اختلالات اضطرابی امراض پزشکی جدی هستند که تقریباً ۴۰ میلیون آمریکایی بالغ را متأثر می کنند.۱ این اختلالات زندگی افراد را با اضطراب تخریب کننده، ناامیدی، و ترس پر می کند. برخلاف اضطراب مختصر نسبتاً خفیف که با حوادث استرس زا، از قبیل یک سخنرانی تجاری، یک امتحان، یا یک مصاحبه شغلی ایجاد می شود، اختلالات اضطرابی مزمن و دردسرزا هستند و می توانند به صورت پیشرونده ای بدتر شوند. اخبار خوب این است که اکثریت این اختلالات می توانند درمان شوند، و تحقیقاتی که بر خلق درمانهای جدید طراحی شده جهت کمک به افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی متمرکز می شوند، منجر به زندگی مولد و رضایتبخش می گردد.۱ درمانها شامل داروها، رفتار درمانی ، و درمان ادراکی هستند؛ تکنیک های تمدد اعصاب، تغییرات در شیوه زندگی، رژیم سلامتی، آروماتراپی، ورزش، درمانهای گیاهی نیز برای اضطراب توصیه شده اند. موسسه ملی NIH سلامت ذهنی، تحقیق علمی در مورد علل، تشخیص، درمان، و پیشگیری از اختلالات اضطرابی و دیگر بیماریهای ذهنی را حمایت می کند. اختلالات اضطرابی، پیچیده هستند و احتمالاً از ترکیبی از فاکتورهای ژنتیکی، رفتاری، محیطی، توسعه یافتگی و دیگر فاکتورها نتیجه می شود.۲و۱ این مقاله مروری از اختلال ترس، افسردگی اضطرابی، اختلال وسواس اجباری(OCD)، اختلال استرس بعداز تروما(PTSD) ، اختلال اضطرابی اجتماعی، ترس های خاص و اختلال اضطرابی عمومی(GAD) را فراهم می کند. هر اختلال اضطرابی خصوصیات مخصوص خودش را دارد، اما آنها همگی از طریق موضوع معمول وحشت و ترس غیر منطقی زیاد با یکدیگر ارتباط پیدا می کنند. ● انواع اختلالات ▪ اختلال ترس اختلال ترس حدود شش میلیون آمریکایی بالغ را مبتلا می کند و در هر دو جنس زنان و مردان معمول است. این اختلال در بیشتر اوقات در طی اواخر نوجوانی و اوایل دوران بلوغ شروع می شود و به طور معمول به صورت حملات ترس یا ترس ناگهانی ناشی از عوامل استرس زا آشکار می شود. اگر چه بسیار ی از مردم یک حمله را دارند و هرگز حمله دیگری را تجربه نمی کنند، آنها که اختلالات ترس دارند باید قبل از اینکه بیماری ناتوان کننده شود، درمان را جستجو کنند. تشخیص درست این اختلال ضروری است، چراکه بیمار ممکن است این مشکل را برای سالها قبل از اینکه بفهمد یک بیماری واقعی اما قابل درمان دارد، داشته باشد.۱ بسیاری از مردم مبتلا به اختلال ترس تلاش می کنند از محل یا موقعیتی که در آن اولین اپیزود یا حمله ترس آنها رخ داده است، اجتناب کنند. این مسئله ممکن است شدیداً با فعالیت های روزانه تداخل کند و بیمار را در موارد شدید در خانه محصور می کند. هنگامیکه زندگی یک بیمار اینچنین محدود شود. آنچنانکه در بین حدود یک سوم موارد اختلال ترس اتفاق می افتد، بیماری به نام agoraphobia(ترس از فضای باز و مکانهای عمومی) گفته می شود.۲ از آنجائیکه یک بیمار agoraphobia نمی تواند پیش بینی کند چه وقت یک حمله رخ خواهد داد، ممکن است او بین اپیزودها اضطراب شدیدی را داشته باشد و در مورد اینکه حمله بعدی کی و کجا رخ می دهد ، نگران می شود. درمان زودهنگام اختلال ترس اغلب می تواند از این حالت ناتوان کننده جلوگیری کند.۲ یک حمله ترس ممکن است با طپش قلب، عرق کردن، ضعف، غش کردن یا سرگیجه شروع شود. کرخت شدن دستها، گرگرفتگی، و یا لرز ممکن است به دنبال این علایم ایجاد شوند. گاهی اوقات، افراد ممکن است واقعاً باور کنند که آنها حمله قلبی دارند، مغزشان را از دست داده اند، یا در شرف مرگ هستند. حملات ترس ممکن است در هر زمانی، حتی در طی خواب، رخ دهند. یک حمله به طور معمول در عرض ده دقیقه به حداکثر خود می رسد، اما برخی علایم ممکن است زمان طولانی تر ی باقی بمانند. اختلال پانیک یکی از درمان پذیرترین اختلالات اضطرابی است، چراکه این اختلال در بیشتر موارد به داروها یا روان درمانی پاسخ می دهد. ▪ افسردگی اضطرابی اختلالات افسردگی و اضطراب یکی نیستند، اما در نگاه اول آنها یکسان به نظر می رسند. هر دو، بدن، ذهن و تفکرات را درگیر می کنند. در واقع، اختلالات افسردگی اغلب با اختلالات اضطرابی همراه هستند. افراد افسرده غمگین ، ناامید، یا مایوس هستند و در تمرکز کردن مشکل دارند. آنها انرژی کمتری دارند و در فعالیت های روزمره غرق می شوند. در مقابل، افراد با اختلال اضطرابی ترس، وحشت، یا اضطراب را در موقعیت هایی که بیشتر مردم آنها را تهدید کننده نمی یابند، تجربه می کنند. بدون درمان، اضطراب و افسردگی می توانند توانایی فرد در کارکردن، برقراری ارتباطات، یا حتی ترک کردن منزل را محدود کنند. به دلیل اینکه، اضطراب غالباً با اختلالات افسردگی همراه است، درمان افسردگی زمینه همراه با اضطراب ضروری است. هنگامیکه افسردگی برطرف شود، علایم اضطراب غالباً از بین می روند.۳ ▪ اختلال وسواس اجباری OCD تفکرات ناخواسته مداوم(وسواس) و یا رفتارهای مکرر(اجباری) را درگیر می کند. تعداد زیادی از افراد سالم برخی علایم OCD را دارند، از قبیل شک کردن به اینکه درها را قفل کرده اند یا نه، یا قبل از خروج از منزل گاز را خاموش کرده اند یا نه؛ هرچند، در بیماران با OCD، این رفتارها همراه با دیگر علایم(به عنوان مثال، شستن دست، منظم کردن، چک کردن یا شماردن، و تکرار کردن کلمات در سکوت) بیشتر طول می کشند.ناراحتی زیاد ایجاد می کنند، و با زندگی روزانه تداخل می کنند. OCD حدود ۲/۲ میلیون آمریکایی بالغ را مبتلا می کند. این اختلال مردان و زنان را تقریباً به تعداد مساوی درگیر می کند و معمولاً ابتدا در دوران کودکی، نوجوانی، یا اوایل بلوغ ظاهر می شود. یک سوم بالغین مبتلا به این اختلال گزارش می کنند که اولین علایمشان را در کودکی تجربه کرده اند دوره بیماری متغیر است. علایم ممکن است بیایند و بروند، به مرور زمان سبک شوند، یا به طور پیشرونده ای بدتر شوند. شواهد تحقیقاتی پیشنهاد می کنند که OCD ممکن است در خانواده ها ادامه یابند.۱ افسردگی یا سایر اختلالات اضطرابی ممکن است OCD را همراهی کنند، و برخی مردم ممکن است اختلالات غذا خوردن که سلامت عمومی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد بروز دهند. به علاوه، افراد مبتلا به OCD ممکن است از موقعیت هایی که در آنها ممکن است مجبور به مواجه شدن با وسواس هایشان شوند اجتناب کنند یا جهت آرام کردن خودشان الکل یا داروها را بکار برند. اگر OCD به اندازه کافی شدید شود، می تواند بیمار را از به عهده گرفتن شغل یا از انجام دادن مسئولیت های طبیعی منزل باز دارد. این اختلال به طور معمول به خوبی به دارو یا روان درمانی پاسخ می دهد.۴ ▪ اختلال استرس بعدا از تروما PTSD ممکن است در افرادیکه یا با حادثه یا حوادثی که مرگ دیگران را سبب شده تجربه را مشاهده کرده اند، یا با مرگ یا جراحت شدیدی نسبت به خودشان یا دیگران تهدید یا مواجه شده اند، رخ دهد.۱ در اینگونه موارد، شخص ترس ، نا امیدی، یا وحشت را تجربه می کند. در کودکان، این مسئله ممکن است اختلال رفتاری یا آشفتگی رفتاری ایجاد کند. PTSD اولین بار هنگامیکه در سربازان جنگی توضیح و تشخیص داده شد، به اذهان عمومی آورده شد، اما این اختلال می تواند از هر تعداد حادثه ضربه ای، شامل حملات شدید از قبیل تجاوز، شکنجه، بچه دزدی یا اسیر شدن، سوء استفاده از کودکان، تصادفات شدید اتومبیل و قطار، بلایای طبیعی، از قبیل سیل یا زلزله نتیجه شود. به عنوان مثال، حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر۲۰۰۱ و تسونامی که به جنوب و جنوب شرق آسیا در ۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ برخورد کرد، PTSDرا در بسیاری از قربانیان آغاز کرد. بدون توجه به حادثه شروع کننده PTSD می تواند سبب شود افرادیکه به آن مبتلا شده اند مرتباً ضربه را به شکل کابوس، تجربه مشکلات با خواب در شب و اختلال در طی روز، به یاد آورند و از مکانهای مشخص یا موقعیت هایی که این خاطرات را به خاطر آنها می آورد، اجتناب کنند. در موارد شدید، شخص ممکن است در کارکردن یا اجتماعی بودن مشکل داشته باشند. این اختلال اغلب با افسردگی، سوء مصرف مواد، یا یک یا تعداد بیشتری از دیگر اختلالات اضطرابی همراه است.۵ PTSD حدود ۷/۷ میلیون آمریکایی بالغ را مبتلا می کند، اما هر فرد ضربه دیده ای بیماری تمام عیار را تجربه نمی کند. PTSDتنها در صورتیکه علایم بیش از یک ماه باقی بمانند تشخیص داده می شود. در افرادیکه PTSD را بروز می دهند، علایم معمولاً در عرض سه ماه از ضربه شروع می شوند و دوره متغیری را طی می کنند. برخی مردم در عرض شش ماه بهبود می یابند، در حالیکه دیگران علایمی دارند که مدت زمان بیشتری باقی می مانند. در این موارد، بیماری ممکن است مزمن باشد یا سالها پس از حادثه ضربه ای تحمل شوند. افراد مبتلا به PTSD توسط داروها و روان درمانی دقیقمی توانند کمک رسانی شوند.۶ ▪ اختلال اضطرابی اجتماعی افراد با ترس از اجتماع، ترس دایمی، شدید و مزمن از دیده شدن و قضاوت شدن توسط دیگران دارند و با کارهای خودشان حقیر و دست پاچه می شوند. این ترس ممکن است آنقدر شدید باشد که با کار یا مدرسه و دیگر فعالیت های روزانه تداخل کند. حتی اگر فعالیت های آنها زیاد و بدون مسئولیت باشد. آنها قادر نیستند بر ترسشان غلبه کنند. افراد با ترس از اجتماع اغلب برای روزها و هفته ها قبل از وقوع یک موقعیت وحشتناک نگرانند. ترس از اجتماع می تواند تنها به یک نوع موقعیت محدود شود- - از قبیل صحبت کردن در موقعیت های رسمی یا غیر رسمی اما این مشکل ممکن است آنقدر گسترده باشد که افراد علایم را تقریباً هر زمانیکه در اطراف افراد دیگر هستند، تجربه کنند، که احتمالاً آنها را از رفتن به محل کار یا مدرسه در برخی روزها باز می دارد. بسیاری از افراد با این بیماری در پیدا کردن و نگه داشتن دوستانشان مشکل دارند. علایم فیزیکی اغلب اضطراب شدید ترس از اجتماع را همراهی می کنند و شامل سرخ شدن صورت، عرق کردن فراوان، لرزیدن، تهوع و اشکال در صحبت کردن هستند. ترس از اجتماع حدود ۱۵ میلیون آمریکایی بالغ را مبتلا می کند. زنان و مردان به میزان مساوی مبتلا می شوند. اختلال معمولاً در کودکی یا اوایل نوجوانی شروع می شود، شواهدی وجود دارد که فاکتورهای ژنتیکی در گیر هستند. ترس از اجتماع اغلب همراه با دیگر اختلالات اضطرابی یا افسردگی رخ می دهد. سوء مصرف مواد یا وابستگی ممکن است در کسانیکه تلاش می کنند که با نوشیدن الکل و سوء مصرف مواد " خود درمانی" کنند، ایجاد شود، ترس از اجتماع می تواند با موفقیت توسط روان درمانی یا داروها درمان شود.۷و۱ ▪ ترس های خاص ترس خاص ،یک ترس شدید، غیر منطقی از چیزی است که خطر کم را ایجاد می کند یا هیچ خطری را ایجاد نمی کند. برخی از ترس های خاص معمولتر ترس از ارتفاع (altophobia)، تاریکی (lygophobia)، آتش (pyrophobia)، ایجاد تغییرات (tropophobia)، آب(aquaphobia )، پرواز کردن(aviatophobia )، سگها (kynophobia)، و جراحات شامل خون (hemaphobia) هستند. گر چه بالغین مبتلا به این نوع ترس ها تشخیص می دهند که ترس هایشان غیر منطقی هستند، اغلب در می یابند که روبه روشدن ، یا حتی فکر کردن در مورد روبه روشدن با عامل یا موقعیت ترس آور، یک حمله ترس یا اضطراب شدیدی را به همراه می آورد.۸و۱ ترس های خاص که به طور تخمینی ۱۹ میلیون آمریکایی بالغ را مبتلا می کند در زنان ۲ برابر مردان معمول هستند. علل ترس های خاص به خوبی شناخته نمی شوند، اگر چه برخی شواهد وجود دارند که ترس ها در خانواده ها جریان دارند. ترس های خاص معمولاً در طی کودکی یا نوجوانی ظاهر می شوند و تا دوران بلوغ باقی می مانند. اگر اجتناب از عامل ترس آور آسان باشد، افراد با ترس های خاص ممکن است نیاز به پیگیری درمان را احساس نکنند. در برخی موارد، ترس ها می توانند ناتوان کننده باشند و با زندگی روزانه تداخل زیادی کنند، سبب می شود که افراد جهت اجتناب از موقعیت ترس آور مسیر مهمی داشته باشند یا تصمیمات شخصی بگیرند. ترس های خاص به میزان بالایی با روان درمانی هدف گیر دقیق قابل درمان هستند.۹و۱ ▪ اختلال اضطرابی عمومی GAD با سطوح غیر طبیعی نوروترنسمیترها در مغز مرتبط است. افراد مبتلا به GAD همیشه بدبختی را پیش بینی می کنند، اغلب بسیار زیاد در مورد سلامت، مال، خانواده، یا کار نگران هستند. ترس آنها از سطوح طبیعی اضطراب که مردم به صورت روزمره تجربه می کنند، بسیار بیشتر است. GAD مزمن است و نگرانی مبالغه آمیز و تنش ، حتی اگر چیزی برای ایجاد آن وجود نداشته باشد، وجود دارند. فکر سپری کردن روز، به آسانی باعث اضطراب می شود. اضطراب ژنرالیزه یا free-floating از ترس افتراق داده می شود به دلیل اینکه با یک عامل یا موقعیت خاص شروع نمی شود. افراد مبتلا به GAD معمولاً در می یابند که اضطراب آنها شدیدتر از آنی است که موقعیت ایجاب می کند، اما نگرانی آنها با علایم فیزیکی، بخصوص خستگی، سردرد، تنش عضلانی، دردعضلانی، اشکال در بلع، لرزش، انقباض ناگهانی، تحریک پذیری، تعریق، و گرگرفتگی همراه هستند. آنها در تمرکز کردن مشکل دارند و اغلب با به خواب رفتن و ابقاء خواب نیز مشکل دارند. برخلاف بقیه اختلالات اضطرابی، افراد مبتلا به GADاز موقعیت های خاصی، به عنوان نتیجه اختلال آنها، اجتناب نمی کنند. در موارد خفیف، افراد مبتلا به این اختلال ممکن است قادر به عملکرد در محیط اجتماعی یا شغلی باشند؛ هرچند، GAD شدید می تواند ناتوان کننده باشد، حتی انجام فعالیت های روزانه عادی را مشکل کند. GAD حدود ۸/۶ میلیون آمریکایی بالغ را مبتلا می کند و در زنان دو برابر مردان است. اختلال به تدریج می آید و می تواند در هر نقطه ای شروع شود، اگر چه خطر بین دوران کمکی و میانسالی بالاترین است. این اختلال هنگامیکه فردی در مورد تعدادی از مشکلات روزمره برای حداقل شش ماه فوق العاده نگران باشد، تشخیص داده می شود. شواهدی وجود دارد که ژنتیک نقش نسبتاً کمی در GAD دارد. GAD معمولاً با دارو درمان می شود. از آنجائیکه GADبندرت به تنهایی رخ می دهد، حالات همراه ، از قبیل اختلال اضطرابی، افسردگی، یا سوء مصرف مواد، باید همراه با آن درمان شوند.۹ ● درمان اختلالات اضطراب درمانهای موثر برای هر اختلال اضطرابی خاص توسعه یافته اند. به طور معمول، دو نوع درمان برای اختلالات اضطرابی وجود دارد: دارو و درمان از طریق گفتگو با بیمار، نوع خاصی از روان درمانی. تصمیم گیری جهت کاربرد یک یا دو درمان به بیمار، پزشک، اختلال اضطرابی خاص، و هر گونه درمان های قبلی بستگی دارد. به عنوان مثال، تنها روان درمانی برای ترس های خاص موثر نشان داده شده است. در هر مورد، درمان به تعدادی از یافته های مقدماتی بستگی دارد. اولین توجه این است که آیا علایم واقعاً ناشی از اختلال اضطرابی است، و اگر اینطور است کدامیک از اختلالات. توجه بعدی این است که آیا هیچ حالات همراهی وجود دارد یا نه. گاهی اوقات الکلیسم یا حالت همراه دیگری باید در همان زمان یا قبل از درمان اختلال اضطرابی درمان شود. مهم است که بیمار و متخصصان سلامت که او را درمان می کنند به عنوان یک تیم جهت یافتن بهترین روش فعالیت کنند. اگر یک درمان عمل نکرد، درمان موجود دیگر ممکن است عمل کند. بنابراین، درمانهای جدید همواره در حال توسعه هستند. ● داروها داروها یک اختلال اضطرابی را درمان نخواهند کرد، اما آنها می توانند علایم را تحت کنترل درآورند و بیمار را قادر به هدایت به سمت یک زندگی طبیعی و رضایتبخش کنند. دسته بندی های مهم داروهایی که برای اختلالات اضطرابی مختلف بکار می روند در زیر بحث می شوند. ▪ ضد افسردگیهای سه حلقه ای: این داروها در اصل برای درمان افسردگی تایید شده بودند، اما مشخص شد که آنها برای اختلالات اضطرابی نیز موثر هستند. آنها با دوز پایین شروع می شوند و بتدریج افزایش می یابند. این داروها در گروه قدیمی ترین هستند؛ بسیاری از پزشکان و بیماران داروهای جدیدتر را ترجیح می دهند، چرا که سه حلقه ای ها گاهی اوقات سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان، و افزایش وزن ایجاد می کنند. هنگامیکه این مشکلات باقی می مانند یا درد سر ساز هستند، تغییری در دوز یا تغییر در داروها ممکن است نیاز باشد. به علاوه، سه حلقه ای ها چند هفته طول می کشد تا اثراتشان را نشان دهند. متخصصان سلامت باید به بیماران یادآوری کنند که دلسرد نشوند و این داروها را قبل از اینکه آنها شانسی برای عمل داشته اند قطع نکنند. سه حلقه ای ها در درمان افراد با اختلالات اضطرابی و افسردگی که همزمان رخ می دهند مفید هستند. کلومیپرامین، تنها ضد افسردگی در این رده که برای OCD تجویز می شود، و ایمی پرامین که برای اختلال پانیک و GAD تجویز می شوند، مثالهایی از سه حلقه ای ها هستند.۱۰و۱ ▪ مهار کننده های انتخابی باز جذب سروتونین: جدیدترین از سه حلقه ای ها، مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین(SSRIs) عوارض جانبی کمتری دارند و بهتر تحمل می شوند. آنها باز جذب سروتونین را مهار می کنند و اثرات کمتری بر گیرنده های هیستامینی و موسکارینی دارند. دوز یکبار در روز آنها(باستثناء فلووکسامین) سازگاری بیمار را حتی در حضور بیماری پزشکی همراه بالا می برد. SSRIs تداخلات دارویی کمتری نسبت به ضد افسردگیهای قدیمی تر دارند، و حتی مهار آنزیم سیتوکروم P-۴۵۰ کبدی با SSRIs بندرت از اهمیت بالینی برخوردار است. تنظیم دوز یا تغییر به یک SSRIsدیگر معمولاً عوارض جانبی دردسر ساز را برطرف خواهند کرد. فلوکستین، سرترالین ، فلووکسامین، پاروکستین، و ستالوپرام در میان SSRIs به طور معمول برای اختلال پانیک (ترس)، OCD، PTSD، و ترس از اجتماع تجویز می شوند. SSRIs غالباً جهت درمان افرادیکه اختلال پانیک در ترکیب با OCD، ترس از اجتماع، یا افسردگی دارند، بکار می رود. ونلافاکسین، دارویی که با SSRIs ارتباط نزدیکی دارد، برای درمان GAD مفید است. این داروها با دوز پایین شروع می شوند و بتدریج افزایش می یابند تا به یک سطح درمانی برسند.۱۰و۱ ▪ مهارکننده های مونوآمینواکسیداز: مهارکننده های مونوآمینواکسیداز(MAOIs) قدیمی ترین دسته ضد افسردگیها هستند. فنلزین معمولترینMAOI است که تجویز می شود و جهت درمان اختلال پانیک و ترس از اجتماع بکار می رود؛ ترانیل سیپرومین و ایزوپروکربوکسازید برای اختلالات اضطرابی تجویز می شوند. افرادیکه MAOIs مصرف می کنند باید یک رژیم محدود کننده را دنبال کنند، چرا که این داروها می توانند با غذاها و آشامیدنیهایی که حاوی یک ماده شیمیایی که تایرامین نامیده می شود هستند، تداخل کنند.(به عنوان مثال، پنیر،شراب قرمز)۱۰و۱ ▪ بنزودیازپین ها: بنزودیازپین های با قدرت بالا علایم را به سرعت برطرف می کنند و با عوارض جانبی کمی همراه هستند، گرچه خواب آلودگی می تواند یک مشکل باشد. افراد می توانند به آنها تحمل ایجاد کنند و مجبور شوند که افزایش دوز را جهت گرفتن اثر مشابه ادامه دهند. بنزودیازپین ها به طور معمول برای دوره های کوتاه زمانی تجویز می شوند، اگر چه آنها هنگامیکه جهت درمان اختلال ترس بکار می روند برای شش ماه تا یکسال تجویز می شوند. افرادیکه مشکلاتی با دارو یا سوء مصرف الکل داشته اند معمولاً نامزدهایخوبی برای این داروها نیستند، زیرا آنها ممکن است به این داروها وابسته شوند. برخی از مردم علایم ترک را هنگامیکه مصرف بنزودیازپین ها را قطع می کنند، تجربه می کنند، اگرچه کاهش تدریجی دوز می تواند آن علایم را از بین ببرد. در برخی موارد، علایم اضطراب بعد از اینکه این داروها قطع می شوند، بر می گردد. بنزودیازپین ها شامل کلونازپام، که برای ترس از اجتماع و GAD بکار می رود، آلپرازولام ، که برای اختلال ترس و GAD تجویز می شود، و لورازپام، که همچنین برای اختلال ترس مفید است، هستند. ▪ بوسپیرون: بوسپیرون، عضوی از رده داروهایی که azipirones نامیده می شوند، جهت درمان GAD از سال ۱۹۸۶ مصرف شده است. مشخص نیست که چگونه بوسپیرون در بدن به منظور کاهش علایم اضطراب عمل می کند. عوارض جانبی احتمالی شامل سرگیجه، سردرد، تهوع هستند. برخلاف بنزودیازپین ها، بوسپیرون برای رسیدن به یک اثر ضد اضطرابی باید برای حداقل دو هفته به طور مداوم مصرف شود.۱۰و۱ ● روان درمانی: روان درمانی شامل گفتگو کردن با یک متخصص سلامت ذهن آموزش دیده ، از قبیل یک روان پزشک، روان شناس، استاد جامعه شناس، یا مشاور، جهت یادگیری چگونگی تعامل با مشکلاتی از قبیل اختلالات اضطرابی است. ▪ رفتار درمانی ادراکی: موثر برای اختلالات اضطرابی متعدد، رفتار درمانی ادراکی(CBT) بخصوص در درمان اختلال ترس و ترس از اجتماع کمک کننده است. بخش ادراکی به افراد کمک می کند که الگوهای فکری که آنها را از غلبه بر ترس هایشان باز می دارد، تغییر دهند. بخش رفتاری، تغییر واکنش های افراد به موقعیت های محرک اضطراب را جستجو می کند. یک عنصر کلیدی این بخش در معرض قرار گرفتن، یا مجبور کردن افراد به روبه رو شدن با چیزهایی که آنها می ترسند، است. به عنوان مثال، در معرض قرار گرفتن و جلوگیری از پاسخ دادن ، جهت درمان افراد مبتلا به OCD بکار می رود. اگر بیمار ترسی از کثیفی و میکروب دارد، درمانگر ممکن است تشویق شود که اجازه دهد دستان بیمار بدون شستن، برای یک مدت معین کثیف بماند. درمانگر به بیمار کمک می کند تا از عهده اضطراب حاصل برآید. پس از اینکه تمرین چندین بار تکرار شد، اضطراب از بین می رود. تکنیک رفتاری دیگر آموزش دادن بیمار برای نفس عمیق کشیدن به عنوان کمکی برای تمدد اعصاب و کنترل اضطراب است.۱ رفتار درمانی باید براساس اضطراب های خاص بیمار هدایت شود. این درمانها غیر از ناراحتی موقتی از افزایش اضطراب، هیچ عوارض جانبی بدی ندارند، و نیاز دارند که درمانگر در تکنیک ها بمنظور ایجاد نتایج، بخوبی آموزش دیده باشد. CBT یا رفتار درمانی بطور معمول حدود ۱۲ هفته طول می کشد. درمان گروهی بخصوص برای افراد با ترس از اجتماع موثر است. شواهدی وجود دارد که اثرات سودمند CBT برای افراد مبتلا به اختلال ترس، OCD، PTSD ، و ترس از اجتماع بیشتر از داروها باقی می ماند.۳و۱ دارو ممکن است با روان درمانی ترکیب شود، و برای بسیاری از مردم، این بهترین انتخاب برای درمان است. عود اضطراب نیز می تواند به طور موثر درمان شود و به همان روش اپیزودهای ابتدایی کنترل می شوند. مهارت هایی که در تعامل با اپیزود ابتدایی یاد داده شدند، می توانند در مواجهه با اضطراب آینده کمک کننده باشند. ● تکنیک های کاهش استرس تمرینات تنفسی ذهن/بدن، تمرین فیزیکی، یوگا، taichi ، خود هیپنوتیزمی، ماساژ، و دارو تنها تعدادی از تکنیک های کاهش استرس هستند که برای اختلالات اضطرابی بکار می روند. افراد باید این تکنیک های متفاوت را امتحان کنند و تشخیص دهند که آنها به کدام روش می توانند ادامه دهند حتی هنگامیکه برنامه آنها پر جنب و جوش تر می شود. ● نتیجه گیری بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی از پیوستن به یک گروه کمک کننده و سهیم کردن مشکلاتشان و موفقیت هایشان با دیگران سود می برند. خانواده در بهبود بیمار مبتلا به یک اختلال اضطرابی اهمیت زیادی دارد. اگر خانواده تمایل به بی اهمیت دانستن اختلال داشته باشد یا خواستار بهبودی بدون درمان باشد، فرد مبتلا رنج خواهد کشید. علاوه بر دارو درمانی، تکنیک های کنترل استرس،meditation، و روان درمانی اساس درمان در اختلالات اضطرابی خاصی هستند. شواهد مقدماتی وجود دارند که ورزش ایروبیک ممکن است ارزشمند باشد، و مشخص است که کافئین، شکر فرآوری شده، داروهای ممنوع(قاچاق)، و حتی برخی از داروهای OTC سرماخوردگی می توانند علایم یک اختلال اضطرابی را بدتر کنند. داروسازان نقشی بسیار سخت و فرصتی استثنائی در ارزیابی اختلالات اضطرابی بیمارانشان و فراهم کردن توصیه به بیمارانیکه داروهای ضد اضطراب مصرف می کنند، دارند.

مترجم دکتر نگار اصغربیک منبع US Pharm. ۲۰۰۶;۱۱:HS-۳-HS-۱۳ REFERENCE ۱. National Institute of Mental Health (www.nimh.nih.gov). ۲. Hyman SE, Rudorfer MV. Anxiety disorders. In: Dale DC, Federman DD, eds. Scientific American Medicine. Vol. ۳. New York: Healtheon/WebMD Corp.; ۲۰۰۰; Sect. ۱۳, Subsect. VII ۳. Regier DA, Rae DS, Narrow WE, et al. Prevalence of anxiety disorders and their comorbidity with mood and addictive disorders. Br J Psychiatry Suppl. ۱۹۹۸;(۳۴):۲۴-۲۸. ۴. Simpson HB, Huppert JD, Petkova E, et al. Response versus remission in obsessive-compulsive disorder. J Clin Psychiatry. ۲۰۰۶;۶۷:۲۶۹-۲۷۶. ۵. Davidson JR. Trauma: the impact of post-traumatic stress disorder. J Psychopharmacol. ۲۰۰۰;۱۴(۲ Suppl ۱):S۵-S۱۲. ۶. Foa EB. Psychosocial therapy for posttraumatic stress disorder. J Clin Psychiatry. ۲۰۰۶;۶۷(Suppl ۲):۴۰-۴۵. ۷. Grant BF, Hasin DS, Blanco C, et al. The epidemiology of social anxiety disorder in the United States: results from the National Epidemiologic Survey on Alcohol and Related Conditions. J Clin Psychiatry. ۲۰۰۵;۶۶:۱۳۵۱-۱۳۶۱. ۸. Bourdon KH, Boyd JH, Rae DS, et al. Gender differences in phobias: results of the ECA community survey. J Anxiety Disord. ۱۹۸۸;۲:۲۲۷-۲۴۱. ۹. Wilson JK, Rapee RM. Self-concept certainty in social phobia. Behav Res Ther. ۲۰۰۶;۴۴:۱۱۳-۱۳۶. ۱۰. Micromedex Health Series, Vol. ۱۲۸, ۲۰۰۵. http://www.uspharmacist.com/index.asp?show=article&page=۸_۱۸۹۰.htm