هر چیزی را پایانی است. و زمستان را، حتی اگر تمام شب هایش یلدا باشد!!!
پی نوشت : (شعر) کمی مرا نگاه کن... کمی مرا نگاه کن... که پر نیاز عطر تو چه عاشقانه می تکم. دوباره اشتباه کن... دوباره اشتباه کن که اتفاق عاشقی گناه نیست! شاپرکم. در تو تمام می شود کلام آزادی من، چه عاشقانه می شود رویای پروانه شدن...
بگو کدوم یاس سپید به خلوت بوسه رسید؟! بگو نگاه تو چه داشت که از شبم خواب پرید؟! طراوت حضور تو سایه ی انتظار من، محبوبه ی شبم بیا بغض مرا قدم بزن.... برای یک بار که شده آلبوم خلوت بوسه سیاوش سهراب و گوش کنید. خیلی ناز خونده. مطمئنا خیلی به دلت می شینه. نمی دونم چرا گاهی تحمل تنهایی اینقدر سخت می شه!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر