| اضطراب عبارت است از یك احساس ناراحت‌كننده و مبهم ترس، وحشت، یا خطر با منشای ناشناخته كه بر فرد مستولی می‌گردد. برای بعضی از افراد این حالت ممكن است ناگهانی روی دهد و بر طرف شود، اما برای بعضی دیگر این حالت به صورت مزمن در می‌آید. |
 |
| اضطراب از نظر علمی چندین نوع دارد: اضطراب حاد ناشی از موقعیتی خاص، اختلال در تطابق یافتن با شرایط تازه، اختلال اضطرابی عمومی شده، اختلال هراس، اختلال تنش‌زای پس از حادثه، ترس مرض‌گونه و اختلال وسواسی ـ جبری. |
| ـ علایم شایع: |
| ۱. احساس اینكه یك اتفاق نامطلوب یا زیانبار به زودی رخ خواهد داد. |
| ۲. خشك شدن دهان، مشكل در بلع، یا خشونت صدا |
| ۳. تندشدن تنفس و ضربان قلب، تپش قلب |
| ۴. حالت لرزش یا پرش عضلات |
| ۵. انقباض عضلات، سردرد، كمردرد |
| ۶. عرق كردن |
| ۷. مشكل در تمركز |
| ۸. منگی یا غش |
| ۹. تهوع، اسهال، كاهش وزن |
| ۱۰. خواب‌آلودگی |
| ۱۱. تحریك‌پذیری |
| ۱۲. خستگی |
| ۱۳. كابوس |
| ۱۴. مشكل در حافظه |
| ۱۵. ناتوانی جنسی |
| ـ علل بیماری: |
| فعال شدن مكانیسم‌های دفاعی بدن برای مبارزه یا فرار. ترشح آدرنالین از غدد فوق‌كلیوی افزایش می‌یابد، و موادی كه از تجزیه آدرنالین در بدن جمع می‌شوند (كاتكول آمین‌ها) نهایتاً بخش‌های مختلف بدن را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. تلاش برای پرهیز از اضطراب خود موجب اضطراب بیشتر می‌شود. |
| ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر: |
| ۱. ترك اعتیاد یا الكل |
| ۲. بیماری جسمانی |
| ۳. خستگی یا كار زیاد |
| ۴. سابقه خانوادگی اضطراب |
| ۵. تكامل‌طلبی غیرمنطقی |
| ۶. استرس با هر منشاء (مثلاً مشكلات اجتماعی یا مالی) |
| ۷. وقوع مجدد موقعیت‌هایی كه قبلاً استرس‌زا بوده‌اند یا طی آنها به فرد آسیب رسیده است. |
| ـ پیشگیری: |
| از روش‌های كسب آرامش یا مراقبه برای كاهش استرس بهره بگیرید. به فكر تغییر شیوه زندگی خود باشید تا استرس كاهش یابد. |
| ـ عواقب مورد انتظار: |
| اضطراب عمومی شده را می‌توان با درمان كنترل كرد. غلبه كردن بر اضطراب اغلب موجبات زندگی بهتر و رضایت بخش‌تری را فراهم می‌آورد. |
| ـ عوارض احتمالی: |
| ۱. وابستگی به داروها |
| ۲. نامنظمی ضربان قلب |
| ۳. بروز اختلال در روابط اجتماعی و شغلی |
| ۴. افزایش ناگهانی میزان اضطراب ممكن است موجب بروز حمله هراس و فرار از موقعیت شود. |
| ـ درمان: |
| ۱. به ورزش هوازی (آئروبیك) به طور منظم بپردازید تا روح و جسمی آماده داشته باشید. |
| ۲. به فراگیری روش‌های كاهش انقباض ناخودآگاه عضلانی مثل بازخورد زیستی و روش‌های كسب آرامش بپردازید. |
| ۳. بهتر است تحت بررسی و درمان از نظر موارد خاص تهدیدكننده یا منشاء استرس كه در ناخودآگاه شما است ولی وجود دارد، قرار بگیرید. |
| ـ داروها: |
| ۱. امكان دارد از داروهای ضدافسردگی برای اختلال هراس استفاده شود. |
| ۲. امكان دارد داروهای ضداضطراب مثل بنزودیازپین‌ها برای مدتی كوتاه تجویز شوند. |
| ـ فعالیت: |
| فعالیت خود را حفظ كنید. فعالیت بدنی به كاهش اضطراب كمك می‌كند. |
| ـ رژیم غذائی: |
| هیچ نوع رژیم خاصی توصیه نمی‌شود. تنها باید از كافئین و سایر مواد تحریك‌كننده، و نیز الكل پرهیز كرد. |
| ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: |
| ۱. اگر شما دچار احساس ناگهانی هراس بیش از حد شده‌اید. |
| ۲. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان علایم اضطراب را دارید و خوددرمانی نتیجه‌ای نداده است. |
| ۳. اگر دچار علایم جدید و بدون توجیه. داروهای مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند. |
۷.۱۶.۱۳۸۹
اضطراب ـ anxiety
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر