| سرطان مهبل عبارت است از رشد بدون كنترل سلول‌های بدخیم در مهبل یا وولو (لب‌های مهبل). حداكثر رشد در زنان مسن‌تر در سنین یائسگی رخ می‌دهد. یك نوع (رابدومیو ساركوم) در كودكان رخ می‌دهد. |
 |
| ـ علایم شایع: |
| ۱. خارش وولو |
| ۲. خونریزی غیرطبیعی مهبل |
| ۳. ناراحتی یا خونریزی با مقاربت |
| ۴. خونریزی مقعد در صورت گسترش به مقعد |
| ۵. ناراحتی در ادرار كردن در صورت گسترش سرطان به مثانه |
| ۶. ضایعات كوچك یا بزرگ، سفت، زخمی و بدون درد وولو. این رشدها در وولو لبه‌های ضخیم و برآمده‌ای دارند و به آسانی خونریزی می‌كنند. |
| ـ علل بیماری: |
| ناشناخته مگر در مورد مواجهه داخل رحمی با دی‌اتیل استیل بسترول كه دارویی است كه [ تا سال 1350] برای كنترل لكه‌بینی یا خونریزی در زنان باردار تجویز می‌شد. ممكن است ارتباطی با مواجهه با پاپیلوماویروس انسانی كه علت زگیل‌های مقاربتی است، وجود داشته باشد. |
| ـ عوامل افزایش‌دهنده خطر: |
| ۱. سیگار كشیدن |
| ۲. شركای جنسی متعدد |
| ۳. سایر سرطان‌ها |
| ۴. سابقه خانوادگی سرطان اعضای تولیدمثلی |
| ـ پیشگیری: |
| ابزار پیشگیری خاصی ندارد. معاینه لگن و پاپ‌اسمیر به‌صورت سالانه ممكن است بیماری را در مراحل اولیه آن تشخیص دهد یعنی زمانی كه درمان مؤثرتر است. ظاهر ناحیه تناسلی خود را مورد ملاحظه قرار دهید (از یك آینه استفاده كنید و ماهی یك‌بار معاینه كنید. لكه‌های تیره‌تر در اطراف مهبل، روی لب، عموماً با سرطان مهبل یا وولو همراه نیستند ولی ممكن است نشانگر ملانوم (یك سرطان پوستی) باشند. هرگونه تیره‌رنگ شدن پوست باید برای ارزیابی بیشتر مورد توجه پزشكتان قرار بگیرد. |
| ـ عواقب مورد انتظار: |
| تشخیص و درمان زودهنگام باعث می‌شود احتمال امید به زندگی طبیعی خوب باشد. علایم را می‌توان در طول درمان تسكین داد یا كنترل كرد. |
| ـ عوارض احتمالی: |
| گسترش كشنده به سایر اعضای بدن. مكان‌های شایع گسترش عبارتند از: غدد لنفاوی كشاله ران، جدار لگن، مثانه، مقعد، استخوان، ریه‌ها یا كبد. |
| ـ درمان: |
| آزمون‌های تشخیصی متعددند كه ابتدا برای تشخیص و سپس برای مشخص كردن گسترش به سایر اعضای بدن (مرحله‌بندی) انجام می‌پذیرند. این آزمون‌ها می‌توانند شامل بررسی‌های آزمایشگاهی خون، پاپ‌اسمیر، رادیوگرافی قفسه سینه، سی‌تی‌اسكن، ماموگرافی، تنقیه باریوم، سیستوسكوپی، كولپوسكوپی با بیوپسی یا سیگموئیدوسكوپی باشند (3 مورد آخر از یك ابزار تلسكوپی با فیبر نوری برای تشخیص استفاده می‌كنند). درمان (جراحی، پرتوتابی، شیمی‌درمانی) به محل و وسعت بیماری و سن و وضعیت فیزیكی بیمار بستگی دارد. جراحی (معمولاً) ممكن است شامل وولوكتومی، واژینكتومی، هیسترکتومی مقعدی و برداشتن غدد لنفاوی باشد. از سوزاندن با لیزر غالباً برای درمان برخی سرطان‌های وولو استفاده می‌گردد. پرتودرمانی (گاهی). پرتوتابی خارجی، تومور اولیه را كوچك می‌كند. پرتوتابی داخلی (ایمپلنت‌ها) به سرطان‌هایی اثر می‌گذارد كه به بافت‌های مجاور گسترش یافته باشند. |
| ـ داروها: |
| ۱. مسكن‌ها در صورت نیاز |
| ۲. ملین یا مسهل در صورت نیاز برای پیشگیری از یبوست |
| ۳. داروهای ضد سرطان معمولاً برای این بیماری تجویز نمی‌شوند. |
| ۴. آنتی‌بیوتیك‌ها اگر عفونت مجاری ادراری در اثر استفاده از سوند مثانه در طول پرتودرمانی حاصل شود. |
| ـ فعالیت: |
| ۱. بیشتر بیماران می‌توانند در طول پرتودرمانی كاملاً فعال باشند. |
| ۲. وقتی ظرف 10-8 هفته بهبودی كامل شود، روابط جنسی را از سر بگیرد. |
| ۳. بعد از جراحی به تدریج فعالیت‌های طبیعی خود را از سر بگیرید و 6 هفته برای بهبودی كامل وقت بدهید. |
| ـ رژیم غذائی: |
| بعد از درمان رژیم غذایی خاصی ندارد. |
| ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: |
| اگر خود یا عضوی از خانواده‌تان علایم سرطان مهبل یا وولو را داشته باشید. اگر بعد از جراحی یا پرتودرمانی در محل درمان هر یك از موارد زیر رخ دهند: علایم عفونت مثل افزایش درد، تب و تورم و خونریزی بیش از حد. |
۷.۱۶.۱۳۸۹
سرطان مهبل یا وولو ـ vagina or vulva cancer of
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر