امّانه،او باید برگردد.
کبوتران معصوم، چشم به راه بازگشت اویند.
اگر بر نگردد،آن ها بی آب و دانه می مانند.
سراسیمه می شوند.
غمگین می شوند...
ای کبوتران من،
که بر سر برج عاشقی آشیان دارید،
فردا همراه با نخستین پیک خورشید بامدادی،
به سوی شما پرواز می کنم.
دکتر شریعتی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر