این بزرگترین اسکناس تاریخ را که اندازهاش به یک برگه سند قضایی میرسد، دولت فیلیپین در ۱۹۹۸ با ارزش ۱۰۰هزار پزو چاپ کرده است. این اسکناس به مناسبت صدمین سالگرد استقلال فیلیپین از حاکمیت اسپانیاییها چاپ شده بود و تنها در اختیار مجموعهداران قرار میگرفت. ارزش فروش هر برگه آن ۱۸۰هزار پزو، معادل ۳,۷۰۰دلار بود.
گرانترین اسکناس تاریخ
عظیمترین مبلغی که روی یک اسکناس درج شده به دوره اجرای طرح مارشال – بازسازیهای پس از جنگ دوم – در انگلستان میرسد، که در آن زمان دولت اسکناسهایی به ارزش یکمیلیون پوند چاپ میکرد. این اسکناسها که در اصل برای استفاده دولت آمریکا طراحی شده بود، خیلی زود از دور خارج شد و در نتیجه تعداد بسیار انگشت شماری از آن به دست اشخاص عادی رسید. البته خارج از دور بودن این اسکناسها به معنای بیارزش بودنشان نیست، در سال ۲۰۰۸ یکی از دو بازمانده این مجموعه به مبلغ ۱۲۰هزاردلار در یک حراجی به فروش رفت.
اولین ATM تاریخ
از زمانی که ارشمیدس در حمام به آن کشف معروفش رسید، این شاید درخشانترین ایدهای باشد که به ذهن کسی رسیده است. مخترعی به نام جان شپرد-بارون وقتی در حال دوش گرفتن بود، طرح اولین دستگاه ATM جهان به ذهنش خطور کرد (البته این ادعای او بیرقیب و مخالف هم نبوده است). او طرحش را با بانکهای انگلیسی درمیان گذاشت و به سرعت پذیرفته شد. اولین دستگاه ATM در ۱۹۶۷ در لندن ساخته و نصب شد. ماشین با کد شناسایی شخصی کار میکرد و در ابتدا اسکناسها اندکی با ایزوتوپهای رادیواکتیو کربن ۱۴ آغشته میشدند، چون هنوز سیستم کددهی مغناطیسی کارتهای خودپرداز اختراع نشده بود. البته این دستگاه یک تفاوت دیگر هم با نمونههای امروزیاش داشت: کارمزد نمیگرفت.
منشا پیدایش علامت $
هیچکس نمیداند این نماد دلار اولین بار از کجا آمده است، اما دفتر چاپ و حکاکی اسکناسهای آمریکا میگوید منشا آن را حدس زده است. ادارهای که مسوولیت چاپ و طراحی تمام اسکناسهایدلاری آمریکا را بر عهده دارد میگوید از این نماد در اصل برای نمایاندن پزوی اسپانیایی و مکزیکی «PS» استفاده میشده است؛ یعنی به تدریج s طوری نوشته میشده است که بالای p قرار بگیرد. این علامت حتی در ۱۸۷۵ یعنی پیش از چاپ اولیندلار آمریکایی هم به گستردگی مورد استفاده بوده است و اگر خوب دقت کرده باشید، روی پولهای آمریکا اصلا از چنین علامتی خبری نیست.
طول عمر اسکناسها
همه اسکناسها دیر یا زود فرسوده میشوند. هرچه ارزش پول کوچکتر باشد شما از آن بیشتر استفاده میکنید و در نتیجه عمرش هم کوتاهتر میشود. یک اسکناس یکدلاری به طور متوسط ۲۱ ماه زندگی میکند، در صورتی که اسکناس منقوش به تصویر بنجامین فرانکلین (صددلاری) ۷ سال عمر دارد. البته بیشک تا آن زمان ارزشش به خاطر تورم نزول کرده، بنابراین هرچه زودتر خرجش کنید بهتر است.
پلیس مقابله با جعل اسکناس
به دنبال جنگ داخلی پول جعلی به قدری در آمریکا رایج شده بود که میگفتند حجم آن به یک سوم کل پولهای رایج رسیده است و در نتیجه دولت مجبور به مداخله شد. در ۱۸۶۵ پلیس ویژهای برای مقابله با جعل اسکناس در وزارت خزانهداری تشکیل شد تا پیش از آنکه پولهای قلابی اقتصاد ملی را فلج کنند با آنها مقابله کند. این پلیس هنوز هم فعال است، اما امروزه بیشتر با کت و شلوار سیاه مامورانش و ماشینهای غول پیکرش شناخته میشود، که وظیفه محافظت از رییسجمهور و سایر مقامات رده بالای سیاسی را دارد. این سرویس مخفی در ۱۴ آوریل ۱۸۶۵ با فرمان آبراهام لینکولن رسمیت یافت (بخش طعنهآمیز اینجاست که همان روز در مرکز تئاتر فورد ترور شد)؛ و پس از ترور رییسجمهور ویلیام مک کینلی در ۱۹۰۱ به طور کل عهدهدار مسوولیت محافظت از جان رییسجمهورهای آمریکا شد. شمار کارکنان این سازمان تا سال ۲۰۰۲ به ۶۵۰۰ نفر رسیده بود.
مشهورترین شخصیت اسکناسها
تصویر ملکه الیزابت دوم روی پول بیش از ۳۳ کشور – از ترینیداد و توباگو گرفته تا استرالیا – حک شده است، که در نوع خود رکوردی به حساب میآید. کانادا اولین کشوری بود که از تصویر این ملکه روی اسکناسهایش استفاده کرد، آن هم وقتی که در ۱۹۳۵ تصویر این ملکه ۹ ساله را روی اسکناسهای ۲۰دلاریاش چاپ کرد. در طول سالهای پس از آن ۲۶ تصویر مختلف از الیزابت دوم در انگلستان و کشورهای مستعمرهاش روی اسکناسها چاپ شده و به اغلب این کشورها مستقیما ابلاغ میشد که باید از عکس این ملکه استفاده کنند.
هرچند برخی کشورها از جمله رودسیا (زیمبابوه کنونی)، مالت و فیجی هنوز هم از این تصاویر استفاده میکنند. ملکه اغلب با تاج و لباس سلطنتیاش روی اسکناسها ظاهر میشود، اما کانادا و استرالیا ترجیح میدهند که بیشتر تصویر او را با ظاهر ساده چاپ کنند و با وجودی که برخی کشورها برای نمایش سن ملکه اسکناسهایشان را به روز میکنند، برخی دیگر همچنان تصاویر دوران جوانی او را به کار میبرند. بلیزه وقتی در ۱۹۸۰ قصد تغییر طراحی اسکناسهایش را داشت، تصویری از ملکه را برگزید که همان زمان هم متعلق به ۲۰ سال پیش بود.
پولها کارناوال میکروبند
به نظر میرسد که همه پولها احتیاج به شست و شو دارند، از بس که کثیفند! مطالعات نشان میدهند که بخش بزرگی از اسکناسهای آمریکایی آلوده به کوکائین هستند. موادفروشان اغلب با دستهای آلوده پول میشمارند و بسیاری هم خب از اسکناس برای مصرف مواد مخدر استفاده میکنند. این اسکناسها سپس در دستگاه ATM آلودگیشان را به بقیه هم منتقل میکنند.
روی اسکناسها همچنین آلودگیهای فاضلابی هم پیدا شده است. مطالعهای در ژورنال پزشکی ساوترن در ۲۰۰۲ نشان میداد که روی ۹۴درصد از اسکناسهای آمریکا میکروبهای بیماریزا پیدا شده است. طبق گزارشها یک پول کاغذی میتواند از توالت یک خانواده آلودگی بیشتری در خود داشته باشد. اسکناسها مکان خوبی برای رشد و نمو میکروبها هستند. ویروسها و باکتریها روی اکثر سطوح بیش از ۴۸ ساعت عمر نمیکنند، اما عمر آنها روی سطح پولهای کاغذی حتی به ۱۷ روز هم میرسد (این مطالعات برای ویروس آنفلوآنزا بودهاند). همین شواهد که ارائه کردیم کافی است تا بروید و بیشتر از پولهای اعتباری استفاده کنید.
تورمهای سرسام آور
برای مقابله با تورم ۲۳۱ میلیوندرصدی و رسیدن قیمت هر قرص نان به ۳۰۰ میلیارددلار زیمبابوهای، دولت وحدت این کشور (متشکل از روبرت موگابه و نخست وزیر مورگان تسوانگیاری) در ژانویه امسال اسکناس ۱۰۰هزار میلیاردی منتشر کرد. (به عرضتان برسانیم که ۱۰۰هزار میلیارد، یک ۱ دارد با چهارده صفر و این بزرگترین عدد درج شده روی یک اسکناس نیز هست.)
البته تنها چند هفته پس از انتشار این اسکناس مقامات دولتی از موضع خود کوتاه آمدند و به شهروندان اجازه دادند که با پول سایر کشورها معامله کنند. این حرکت برای چند ماه تورم را از تک و تا انداخت، تا اینکه در ماه جولای دومرتبه با جهشی رو به بالا مواجه شد. حالا همه آرزو میکنند که کاش آن اسکناسهای ۱۰۰هزار میلیاردیشان را خرج نکرده بودند.
اولین پول کاغذی
پولهای کاغذی اولین بار توسط چینیها به کار برده شد، که در سالهای ۶۱۸-۹۰۷ پس از میلاد در دوران تانگ دیناستی از آن استفاده میکردند. بیشتر این اسکناسها به شکل اوراق خصوصی اعتباری یا مبادلهای منتشر میشدند و این سنت در آنجا برای پنجاه سال نیز ادامه داشت تا در اوایل قرن هفده به اروپا رسید.
وقتی هنوز یک یا دو قرن مانده بود که پول کاغذی در سایر نقاط جهان مطرح شود چین اولین بحران مالیاش را از سر میگذراند. انتشار این پولهای کاغذی به قدری زیاد شده بود که از ارزش شان کاسته بود و تورم عرض اندام میکرد. در نتیجه این پدیده چین پول کاغذی را ممنوع اعلام کرد و تا چندین قرن دیگر به سراغ آن نرفت.
یک واقعیت دیگر که کمتر شناخته شده این است که اصطلاح پول نقد (cash) در اصل برای وصف سکههای گرد برنزی به کار میرفت که دارای سوراخهایی مربع شکل در وسط بودند و در دوران تانگ دیناستی «کای-یوآن» نامیده میشدند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر