اعتياد اينترنتي
هنگامي كه مرور كردن وب، ايميل زدن، بازي، خريد، دريافت موسيقي، و چت كردن با كار و يا زندگي اجتماعي يك فرد تداخل ايجاد كنند، زماني است كه مشكل آغاز شده است.
ساعت ۱۱:۳۰ شب است. بسيار خسته است، به طوري كه چشمانش باز نمي‌شوند. فردا هم از همان اول صبح كلي كار دارد. اما مگر مي‌تواند بدون چك كردن ايميل‌هايش بخوابد؟ پاي رايانه‌اش مي‌نشيند و به اينترنت وصل مي‌شود. با خود مي‌گويد: فقط نيم ساعت. بعد مي‌خوابم. چند ايميل چك مي‌كند و چندتا هم جواب مي‌دهد. دو سه نفر از دوستانش آنلاين هستند. شروع به صحبت با او مي‌كنند. همزمان مشغول خواندن خبرهاي روز در سايت‌هاي مختلف است. ناگهان به طور تصادفي چشمش به گوشه پاييني سمت چپ مانيتور مي‌افتد و ساعت سيستم را مي‌بيند. ساعت ۲:۳۰ بامداد است و او هنوز بيدار است.
تا به حال اين اتفاق براي شما افتاده است؟ اگر پاسخ مثبت است، بايد بگويم كه علائم يك بيماري اينترنتي يعني اعتياد به وب يا WebAddiction در شما به چشم مي‌خورد.
روانشناسان و محققان در نقاط مختلف جهان مشغول بررسي اين مشكل هستند، تا افراد مقدار زماني را پشت رايانه‌هايشان به سر ببرند كه مشكلي براي آنها پيش نياورد. مطابق تحقيقات جديدي كه در دانشگاه فلوريدا انجام شده و در تاريخ ۷ آگوست منتشر شده است، براي تست اعتياد به وب بايد به ۵ سوال پاسخ داد و براي به خاطر سپردن اين ۵ سوال بايد كلمه Mouse را كه حرف ابتداي اين سوالات است، در ذهن ثبت كرد.
اين نكات و سوالات عبارتند از:
۱) گذراندن زمان بيش از زمان مورد نظر روي اينترنت)
(More Than intended time spent online)
۲) غفلت از ساير مسئوليت‌ها)
(Other responsibilities neglected)
۳) تلاش‌هاي ناموفق براي كاهش مدت حضور روي شبكه)
(Unsuccessful attempts to cut down)
۴) يك ناسازگاري مهم در روابط به علت استفاده از اينترنت)
(Significant relationship discord because of use)
۵) اشتياق و تفكر بيش از حد در زمان عدم حضور روي شبكه)
(Excenssive thoughts or anxiety when not online)
محققان دانشگاه فلوريدا اين نكات را پس از ارزيابي روانشناسانه حضوري و رودررو روي ۲۰ داوطلبي كه احساس مي‌كردند دچار اين مشكل هستند و ۱۷ دانشجو با سطوح مختلف استفاده از اينترنت، به دست آوردند. داوطلبان همگي افرادي بودند كه در هفته بيش از ۳۰ ساعت آنلاين بودند و مدت زمان استفاده غير ضروري آنها از اينترنت ۱۰ برابر بيش از زمان مورد استفاده براي كار يا تحصيل بود. جالب است بدانيد مطابق تحقيقات انجام شده حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد از وابستگي شديد و اعتياد به وب و اينترنت، در محل كار ايجاد مي‌شود كه اين نكته نشان مي‌دهد اين عده از افراد براي شركت در فعاليت‌هايي كه ربطي به كارشان ندارد، حقوق مي‌گيرند. بنابراين تحقيقات، هركارمند بيش از يك روز كامل كاري را در هر هفته به مرور صفحات وبي مي‌پردازد كه ربطي به كارش ندارد.
از طرف ديگر، سر زدن به سايت‌هاي مختلف و گوناگون از سوي كارمندان باعث به خطر افتادن شبكه‌هاي داخلي شركت‌ها مي‌شود و احتمال نفوذ ويروس، كرم‌هاي اينترنتي و كدهاي خطرناك را به اين شبكه‌ها بالا مي برد.
مشكل ديگري كه در اين مواقع ايجاد مي‌شود، ترافيك بالاست. هنگامي كه يك يا چند نفر از كارمندان مثلا در حال ديدن يك فيلم يا گوش دادن به يك آهنگ از روي شبكه هستند. ترافيك ايجاد شده باعث مي‌شود تا ساير افراد دسترسي سريع و مناسب به اينترنت نداشته باشند.
اين دلايل باعث مي‌شود تا شركت‌هاي مختلف به فكر استفاده از فايروال و كنترل دسترسي كاركنان به اينترنت بيفتد تا بتوانند كارايي را بالا ببرند و امنيت شركت خود را حفظ كنند.
سال 1995 روانپزشکي به نام گلدبرگ ، اعتياد جديدي را کشف کرد و با مردمي
روبرو شد که براي زل زدن به مانيتور، خانواده را رها کرده اند. اين مردم ترجيح مي دادند که وقت خود را با کامپيوتر و اينترنت، در محيط مجازي بگذرانند. شباهت هاي بسياري بين اين نوع اعتياد و اعتياد به مواد مخدر و الکل وجود دارد. متخصصان بهداشت رواني در حال تحقيق بر روي کساني هستند که بيش از اندازه آنلاين مي شوند و از نظر تعداد رشد فزاينده اي دارند. در بعد روانشناختي، اينترنت در کنار فوايد غيرقابل انکارش، مي‌تواند براي کاربران آسيب هاي جدي متعددي از جمله هويت نامشخص، اضطراب، افسردگي و انزوا، اعتياد به اينترنت و به خصوص اعتياد به به چت به همراه داشته باشد. بنابر يک گزارش ، برخي از آمريکايي ها تا جايي به اينترنت اعتياد پيدا کرده اند که روزانه بيش از 18 ساعت از وقت خود را با اينترنت مي‌گذرانند. اين بيماري در آمريکا به جايي رسيده است که دولت و خانواده ها دست به دامن کليساها شده اند(کليساها نفوذ بسياري بر زندگي آمريکايي ها دارند) سرپرست مرکز درماني اعتياد دانشگاه استنفورد مي گويد:" اگر فردي متوجه شد که قادر نيست يک روز را بدون استفاده از آن سپري کند، شکي نيست که اين فرد به استفاده از اينترنت معتاد شده است." اعتياد به اينترنت در سال اوليه چندان جدي گرفته نمي شد ولي با رشد روزافزون مبتلايان ، رسما به عنوان يک اعتياد معرفي شد و در بعضي کشورها، کلينيک هاي مخصوصي براي درمان مبتلايان به اين نوع اعتياد داير گشت. از جمله اين کشورها مي توان به چين، آمريکا وآلمان اشاره کرد که به علت تعداد زياد کاربران اينترنت، داراي بيشترين معتادان به اينترنت هستند. آلمان با حدود 30 ميليون کاربر بيش از يک ميليون معتاد به اينترنت دارد يا در چين از 94 ميليون کاربري که از اينترنت استفاده مي کنند، 2/5 ميليون نفر به اينترنت معتادند. با رشد روزافزون اين پديده، کشورها اندک اندک وارد مقوله ي مبارزه با آن مي شوند. در همين راستا سال گذشته مرکز ترک اعتيادي در چين ايجاد شد تا اين کاربران را به سوي زندگي بهتر سوق دهد و دولت هم در حال تصويب قوانيني است تا پدر و مادرها مسوولانه تر برفرزندان خود نظارت داشته باشند. اينترنت محدود به مرزها نيست.اعتياد به اينترنت هم نمي تواند محدود به کشورها باشد. ويروس هاي مجازي حد و مرز نمي شناسند، بيماري هاي مجازي نيز چنين اند. چقدر پيش
مي آيد که پيش از ديسکانکت شدن به خود بگوييد فقط چند دقيقه ديگر؟ هنگام شلوغي خطوط، چقدر تلاش مي کنيد تا به اينترنت وصل شويد؟ تا چه حدي اتصال به اينترنت را از ديگران مخفي مي کنيد؟ کانکت بودن را چقدر به بيرون رفتن ترجيح مي دهيد؟ نکند شما معتاد هستيد؟؟؟
بعد از ده - پانزده سال مطالعه روانشناسان بر روي عواقب استفاده زياد از اينترنت، مثلا درباره موضوعاتي مثل اعتياد اينترنتي، حالا هفته نامه نيوساينتيست نتيجه کار پژوهشگران در رشته هاي مختلف روانشناسي را تحت عنوان "هشت بيماري اينترنتي" منتشر کرده است :
عنوان اولين بيماري جستجوي خود است اين بيماري برخي از مردم و احتمالا، بسياري از جماعت روشنفکر و روزنامه نگار را شامل مي شود. ظاهرا مبتلايان به اين بيماري دائم در اينترنت دنبال اسم خودشان مي گردند. اينکه چند نفر و از کجا به وبلاگ يا سايتشان لينک داده اند براي آنها بسيار مهم است و مدام کنتور سايتشان را چک مي کنند و احتمالا از کمبود يا افزايش بازديدکنندگان دچار استرس مي شوند.
خودافشاگري وبلاگي مساله ديگري است که محققان آن را يک بيماري خوانده اند.
گروهي از مردم رازها و اسراري را که معمولا شخصي و خصوصي قلمداد مي شود روي وبلاگ هايشان افشا مي کنند که دامنه اش از عکس هاي خصوصي گرفته تا روابط خصوصي امتداد دارد.
اينترنت گردي از همه جا، گوگل بازي مفرط، اعتياد به ويکي پديا، آشغال جمع کني اينترنتي، دلبستگي به آلبوم عکس افراد ناشناس و خود بيمار پنداري اينترنتي، نام بقيه بيماري هاي اينترنتي است که ممکن است نصيب وبگردهاي حرفه اي شود.
هنگامي كه مرور كردن وب، ايميل زدن، بازي، خريد، دريافت موسيقي، و چت كردن با كار و يا زندگي اجتماعي يك فرد تداخل ايجاد كنند، زماني است كه مشكل آغاز شده است.
ساعت ۱۱:۳۰ شب است. بسيار خسته است، به طوري كه چشمانش باز نمي‌شوند. فردا هم از همان اول صبح كلي كار دارد. اما مگر مي‌تواند بدون چك كردن ايميل‌هايش بخوابد؟ پاي رايانه‌اش مي‌نشيند و به اينترنت وصل مي‌شود. با خود مي‌گويد: فقط نيم ساعت. بعد مي‌خوابم. چند ايميل چك مي‌كند و چندتا هم جواب مي‌دهد. دو سه نفر از دوستانش آنلاين هستند. شروع به صحبت با او مي‌كنند. همزمان مشغول خواندن خبرهاي روز در سايت‌هاي مختلف است. ناگهان به طور تصادفي چشمش به گوشه پاييني سمت چپ مانيتور مي‌افتد و ساعت سيستم را مي‌بيند. ساعت ۲:۳۰ بامداد است و او هنوز بيدار است.
تا به حال اين اتفاق براي شما افتاده است؟ اگر پاسخ مثبت است، بايد بگويم كه علائم يك بيماري اينترنتي يعني اعتياد به وب يا WebAddiction در شما به چشم مي‌خورد.
روانشناسان و محققان در نقاط مختلف جهان مشغول بررسي اين مشكل هستند، تا افراد مقدار زماني را پشت رايانه‌هايشان به سر ببرند كه مشكلي براي آنها پيش نياورد. مطابق تحقيقات جديدي كه در دانشگاه فلوريدا انجام شده و در تاريخ ۷ آگوست منتشر شده است، براي تست اعتياد به وب بايد به ۵ سوال پاسخ داد و براي به خاطر سپردن اين ۵ سوال بايد كلمه Mouse را كه حرف ابتداي اين سوالات است، در ذهن ثبت كرد.
اين نكات و سوالات عبارتند از:
۱) گذراندن زمان بيش از زمان مورد نظر روي اينترنت)
(More Than intended time spent online)
۲) غفلت از ساير مسئوليت‌ها)
(Other responsibilities neglected)
۳) تلاش‌هاي ناموفق براي كاهش مدت حضور روي شبكه)
(Unsuccessful attempts to cut down)
۴) يك ناسازگاري مهم در روابط به علت استفاده از اينترنت)
(Significant relationship discord because of use)
۵) اشتياق و تفكر بيش از حد در زمان عدم حضور روي شبكه)
(Excenssive thoughts or anxiety when not online)
محققان دانشگاه فلوريدا اين نكات را پس از ارزيابي روانشناسانه حضوري و رودررو روي ۲۰ داوطلبي كه احساس مي‌كردند دچار اين مشكل هستند و ۱۷ دانشجو با سطوح مختلف استفاده از اينترنت، به دست آوردند. داوطلبان همگي افرادي بودند كه در هفته بيش از ۳۰ ساعت آنلاين بودند و مدت زمان استفاده غير ضروري آنها از اينترنت ۱۰ برابر بيش از زمان مورد استفاده براي كار يا تحصيل بود. جالب است بدانيد مطابق تحقيقات انجام شده حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد از وابستگي شديد و اعتياد به وب و اينترنت، در محل كار ايجاد مي‌شود كه اين نكته نشان مي‌دهد اين عده از افراد براي شركت در فعاليت‌هايي كه ربطي به كارشان ندارد، حقوق مي‌گيرند. بنابراين تحقيقات، هركارمند بيش از يك روز كامل كاري را در هر هفته به مرور صفحات وبي مي‌پردازد كه ربطي به كارش ندارد.
از طرف ديگر، سر زدن به سايت‌هاي مختلف و گوناگون از سوي كارمندان باعث به خطر افتادن شبكه‌هاي داخلي شركت‌ها مي‌شود و احتمال نفوذ ويروس، كرم‌هاي اينترنتي و كدهاي خطرناك را به اين شبكه‌ها بالا مي برد.
مشكل ديگري كه در اين مواقع ايجاد مي‌شود، ترافيك بالاست. هنگامي كه يك يا چند نفر از كارمندان مثلا در حال ديدن يك فيلم يا گوش دادن به يك آهنگ از روي شبكه هستند. ترافيك ايجاد شده باعث مي‌شود تا ساير افراد دسترسي سريع و مناسب به اينترنت نداشته باشند.
اين دلايل باعث مي‌شود تا شركت‌هاي مختلف به فكر استفاده از فايروال و كنترل دسترسي كاركنان به اينترنت بيفتد تا بتوانند كارايي را بالا ببرند و امنيت شركت خود را حفظ كنند.
سال 1995 روانپزشکي به نام گلدبرگ ، اعتياد جديدي را کشف کرد و با مردمي
روبرو شد که براي زل زدن به مانيتور، خانواده را رها کرده اند. اين مردم ترجيح مي دادند که وقت خود را با کامپيوتر و اينترنت، در محيط مجازي بگذرانند. شباهت هاي بسياري بين اين نوع اعتياد و اعتياد به مواد مخدر و الکل وجود دارد. متخصصان بهداشت رواني در حال تحقيق بر روي کساني هستند که بيش از اندازه آنلاين مي شوند و از نظر تعداد رشد فزاينده اي دارند. در بعد روانشناختي، اينترنت در کنار فوايد غيرقابل انکارش، مي‌تواند براي کاربران آسيب هاي جدي متعددي از جمله هويت نامشخص، اضطراب، افسردگي و انزوا، اعتياد به اينترنت و به خصوص اعتياد به به چت به همراه داشته باشد. بنابر يک گزارش ، برخي از آمريکايي ها تا جايي به اينترنت اعتياد پيدا کرده اند که روزانه بيش از 18 ساعت از وقت خود را با اينترنت مي‌گذرانند. اين بيماري در آمريکا به جايي رسيده است که دولت و خانواده ها دست به دامن کليساها شده اند(کليساها نفوذ بسياري بر زندگي آمريکايي ها دارند) سرپرست مرکز درماني اعتياد دانشگاه استنفورد مي گويد:" اگر فردي متوجه شد که قادر نيست يک روز را بدون استفاده از آن سپري کند، شکي نيست که اين فرد به استفاده از اينترنت معتاد شده است." اعتياد به اينترنت در سال اوليه چندان جدي گرفته نمي شد ولي با رشد روزافزون مبتلايان ، رسما به عنوان يک اعتياد معرفي شد و در بعضي کشورها، کلينيک هاي مخصوصي براي درمان مبتلايان به اين نوع اعتياد داير گشت. از جمله اين کشورها مي توان به چين، آمريکا وآلمان اشاره کرد که به علت تعداد زياد کاربران اينترنت، داراي بيشترين معتادان به اينترنت هستند. آلمان با حدود 30 ميليون کاربر بيش از يک ميليون معتاد به اينترنت دارد يا در چين از 94 ميليون کاربري که از اينترنت استفاده مي کنند، 2/5 ميليون نفر به اينترنت معتادند. با رشد روزافزون اين پديده، کشورها اندک اندک وارد مقوله ي مبارزه با آن مي شوند. در همين راستا سال گذشته مرکز ترک اعتيادي در چين ايجاد شد تا اين کاربران را به سوي زندگي بهتر سوق دهد و دولت هم در حال تصويب قوانيني است تا پدر و مادرها مسوولانه تر برفرزندان خود نظارت داشته باشند. اينترنت محدود به مرزها نيست.اعتياد به اينترنت هم نمي تواند محدود به کشورها باشد. ويروس هاي مجازي حد و مرز نمي شناسند، بيماري هاي مجازي نيز چنين اند. چقدر پيش
مي آيد که پيش از ديسکانکت شدن به خود بگوييد فقط چند دقيقه ديگر؟ هنگام شلوغي خطوط، چقدر تلاش مي کنيد تا به اينترنت وصل شويد؟ تا چه حدي اتصال به اينترنت را از ديگران مخفي مي کنيد؟ کانکت بودن را چقدر به بيرون رفتن ترجيح مي دهيد؟ نکند شما معتاد هستيد؟؟؟
بعد از ده - پانزده سال مطالعه روانشناسان بر روي عواقب استفاده زياد از اينترنت، مثلا درباره موضوعاتي مثل اعتياد اينترنتي، حالا هفته نامه نيوساينتيست نتيجه کار پژوهشگران در رشته هاي مختلف روانشناسي را تحت عنوان "هشت بيماري اينترنتي" منتشر کرده است :
عنوان اولين بيماري جستجوي خود است اين بيماري برخي از مردم و احتمالا، بسياري از جماعت روشنفکر و روزنامه نگار را شامل مي شود. ظاهرا مبتلايان به اين بيماري دائم در اينترنت دنبال اسم خودشان مي گردند. اينکه چند نفر و از کجا به وبلاگ يا سايتشان لينک داده اند براي آنها بسيار مهم است و مدام کنتور سايتشان را چک مي کنند و احتمالا از کمبود يا افزايش بازديدکنندگان دچار استرس مي شوند.
خودافشاگري وبلاگي مساله ديگري است که محققان آن را يک بيماري خوانده اند.
گروهي از مردم رازها و اسراري را که معمولا شخصي و خصوصي قلمداد مي شود روي وبلاگ هايشان افشا مي کنند که دامنه اش از عکس هاي خصوصي گرفته تا روابط خصوصي امتداد دارد.
اينترنت گردي از همه جا، گوگل بازي مفرط، اعتياد به ويکي پديا، آشغال جمع کني اينترنتي، دلبستگي به آلبوم عکس افراد ناشناس و خود بيمار پنداري اينترنتي، نام بقيه بيماري هاي اينترنتي است که ممکن است نصيب وبگردهاي حرفه اي شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر