آئینه شاهی

ای کعبه دری باز بر وی دل ما کن		وی قبله دل و دیده‌ی ما قبله نما کن
از سینه‌ی ما سوختگان آینه‌ای ساز		وانگاه یکی جلوه در آئینه‌ی ما کن
با زیبق این اشک و به خاکستر این غم		این شیشه‌ی دل آینه‌ی غیب نما کن
آنجاکه به عشاق دهی درد محبت		دردی هم از این عاشق دلخسته دوا کن
لنگان به قفای جرس افتاده‌ی عشقیم		ای قافله‌سالار نگاهی به قفاکن
چون زخمه به ساز دل این پیر خمیده		چنگی زن و آفاق پر از شور و نوا کن
او در حرم هفت سرا پرده‌ی عفت		خواهی تو بدو بنگری ای دیده حیا کن
در گلشن دل آب و هوائی است بهشتی		گل باش و در این آب و هوا نشو و نما کن
از بهر خلائق چه کنی طاعت معبود		باری چو عبادت کنی از بهر خدا کن