باده‌ی وحدت

سر برآرید حریفان که سبوئی بزنیم		خواب را رخت بپیچیم و به سوئی بزنیم
باز در خم فلک باده‌ی وحدت سافی است		سر برآرید حریفان که سبوئی بزنیم
ماهتابست و سکوت و ابدیت یا نیز		سر سپاریم به مرغ حق و هوئی بزنیم
خرقه از پیر فلک دارم و کشکول از ماه		تا به دریوزه شبی پرسه به کوئی بزنیم
چند بر سینه زدن سنگ محبت باری		سر به سکوی در آینه‌روئی بزنیم
آری این نعره‌ی مستانه که امشب ما راست		به سر کوی بت عربده جوئی بزنیم
خیمه زد ابر بهاران به سر سبزه که باز		خیمه چون سرو روان بر لب جوئی بزنیم
بیش و کم سنجش ما را نسزد ورنه که ما		آن ترازوی دقیقیم، که موئی بزنیم
شهریارا سر آزاده نه سربار تن است		چه ضرورت که دم از سر مگوئی بزنیم