ساز صبا

بزن که سوز دل من به ساز میگوئی		ز ساز دل چه شنیدی که باز میگوئی
مگر چو باد وزیدی به زلف یار که باز		به گوش دل سخنی دلنواز میگوئی
مگر حکایت پروانه میکنی با شمع		که شرح قصه‌ی به سوز و گداز میگوئی
به یاد تیشه‌ی فرهاد و موکب شیرین		گهی ز شور و گه از شاهناز میگوئی
کنون که راز دل ما ز پرده بیرون شد		بزن که در دل این پرده راز میگوئی
به پای چشمه‌ی طبع من این بلند سرود		به سرفرازی آن سروناز میگوئی
به سر رسید شب و داستان به سر نرسید		مگر فسانه‌ی زلف دراز میگوئی
بسوی عرش الهی گشوده‌ام پر و بال		بزن که قصه‌ی راز و نیاز میگوئی
نوای ساز تو خواند ترانه‌ی توحید		حقیقتی به زبان مجاز میگوئی
ترانه‌ی غزل شهریار و ساز صباست		بزن که سوز دل من به ساز میگوئی